Mięta pieprzowa (Mentha piperita L.)
Bylina z rodziny Wargowych, otrzymana prze skrzyżowanie mięty nawodnej – Mentha aquatica L. oraz mięty zielonej – Mentha Virdis L. Jest powszechnie uprawiana w Europie i Ameryce Północnej. W Polsce hodowana powszechnie. Surowcem są liście, które należą do najpowszechniejszych i najczęściej stosowanych surowców zielarskich. Napary i inne przetwory z liści mięty podaje się w zaburzeniach trawiennych, zwłaszcza bólu brzucha, wzdęciach, braku łaknienia, stanach nieżytowych przewodu pokarmowego, nieprawidłowej fermentacji, złym trawieniem tłuszczów, a nawet kolce jelitowej i stanach skurczowych przewodu pokarmowego.
Przetwory z mięty są często stosowane w schorzeniach wątroby i dróg żółciowych, zapalenia pęcherzyka żółciowego i przewodów żółciowych, a także w lekkiej niewydolności wątroby i zmniejszonym wytwarzaniu żółci.
Zewnętrzne napary służą również do płukania jamy ustnej i gardła.
Nalewka z mięty (rycina z zielnika)
• 100 g świeżych liści z mięty pieprzowej lub innego gatunku
• 1 l spirytusu 70%
Sposób wykonania: liście zalać spirytusem, macerować co najmniej tydzień (lepiej miesiąc), zlać do ciemnej butelki. Zażywać 3-5 ,l dziennie po zaburzeniach trawiennych lub nieżycie górnych dróg oddechowych. Zewnętrznie po rozcieńczeniu wodą, nalewkę można stosować jako odświeżacz do ust i do przemywania skóry – działa przeciwbólowo i przeciwzapalnie.
Materiały:
Ożarowski A. Jaroniewski W., Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Warszawa 1989.
Siemaszko M., Zielona Warmia. Rośliny w tradycji i na co dzień, Przykop 2023
Ilustracje:
Czarnowski, August (1861-1935) - Zielnik lekarski czyli Opis 125 ziół używanych w lecznictwie z podaniem ich uprawy i zastosowania (www.polona.pl)
Przepis pochodzi z książki Marzeny Siemaszko, Zielona Warmia. Rośliny w tradycji i na co dzień, Przykop 2023
Bylina z rodziny Wargowych, otrzymana prze skrzyżowanie mięty nawodnej – Mentha aquatica L. oraz mięty zielonej – Mentha Virdis L. Jest powszechnie uprawiana w Europie i Ameryce Północnej. W Polsce hodowana powszechnie. Surowcem są liście, które należą do najpowszechniejszych i najczęściej stosowanych surowców zielarskich. Napary i inne przetwory z liści mięty podaje się w zaburzeniach trawiennych, zwłaszcza bólu brzucha, wzdęciach, braku łaknienia, stanach nieżytowych przewodu pokarmowego, nieprawidłowej fermentacji, złym trawieniem tłuszczów, a nawet kolce jelitowej i stanach skurczowych przewodu pokarmowego.
Przetwory z mięty są często stosowane w schorzeniach wątroby i dróg żółciowych, zapalenia pęcherzyka żółciowego i przewodów żółciowych, a także w lekkiej niewydolności wątroby i zmniejszonym wytwarzaniu żółci.
Zewnętrzne napary służą również do płukania jamy ustnej i gardła.
Nalewka z mięty (rycina z zielnika)
• 100 g świeżych liści z mięty pieprzowej lub innego gatunku
• 1 l spirytusu 70%
Sposób wykonania: liście zalać spirytusem, macerować co najmniej tydzień (lepiej miesiąc), zlać do ciemnej butelki. Zażywać 3-5 ,l dziennie po zaburzeniach trawiennych lub nieżycie górnych dróg oddechowych. Zewnętrznie po rozcieńczeniu wodą, nalewkę można stosować jako odświeżacz do ust i do przemywania skóry – działa przeciwbólowo i przeciwzapalnie.
Materiały:
Ożarowski A. Jaroniewski W., Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Warszawa 1989.
Siemaszko M., Zielona Warmia. Rośliny w tradycji i na co dzień, Przykop 2023
Ilustracje:
Czarnowski, August (1861-1935) - Zielnik lekarski czyli Opis 125 ziół używanych w lecznictwie z podaniem ich uprawy i zastosowania (www.polona.pl)
Przepis pochodzi z książki Marzeny Siemaszko, Zielona Warmia. Rośliny w tradycji i na co dzień, Przykop 2023
