Dzięki Państwa głosom eksponatem miesiąca zostało naczynie gliniane kultury Dollkeim-Kovrovo z okresu wędrówek ludów.
Prezentowane naczynie zostało wydobyte przez Otto Tischlera podczas badań, które pod koniec XIX wieku prowadził w dawnym Dollkeim na Sambii (dziś Kovrovo w obwodzie królewieckim). Odkrył wówczas rozległe cmentarzysko, od którego nazwę zaczerpnęła kultura archeologiczna. Późniejsze prace potwierdziły, że początków użytkowania nekropoli szukać trzeba w pierwszych wiekach naszej ery. Z kolei najmłodsze pochówki datuje się na XI wiek. Podczas wykopalisk odsłonięto ponad 400 grobów, zarówno ciałopalnych jak i szkieletowych. Niektórym zmarłym towarzyszył konie. Znajdujące się na cmentarzysku groby przypisuje się kulturze Dollkeim-Kovrovo. Pod koniec okresu wpływów rzymskich i w okresie wędrówek ludów jej przedstawiciele przemieścili się z Sambii i Natangii na południe, zajmując północno-zachodnią część dzisiejszego województwa warmińsko-mazurskiego.
Eksponowane naczynko pochodzi z dawnych zbiorów Prussia-Museum w Królewcu, które podczas próby ewakuacji ukryto w Karolewie pod Kętrzynem. Niestety nie wiadomo, z którego grobu pochodzi. Widoczny na nim numer 7968 świadczy, że stanowiło ono część kolekcji archeologicznej Ostpreußische Provinzialmuseum, którą w 1905 zdeponowno w Prussii. Sądząc po niewielkich rozmiarach naczynie stanowiło zapewne tzw. „przystawkę” – czyli część wyposażenia składanego zmarłym do grobu. Jego kształt w połączeniu z charakterystyczna gruboziarnistą domieszką tłucznia granitowego pozwalają je datować na okres wędrówek ludów.
Eksponowane naczynko pochodzi z dawnych zbiorów Prussia-Museum w Królewcu, które podczas próby ewakuacji ukryto w Karolewie pod Kętrzynem. Niestety nie wiadomo, z którego grobu pochodzi. Widoczny na nim numer 7968 świadczy, że stanowiło ono część kolekcji archeologicznej Ostpreußische Provinzialmuseum, którą w 1905 zdeponowno w Prussii. Sądząc po niewielkich rozmiarach naczynie stanowiło zapewne tzw. „przystawkę” – czyli część wyposażenia składanego zmarłym do grobu. Jego kształt w połączeniu z charakterystyczna gruboziarnistą domieszką tłucznia granitowego pozwalają je datować na okres wędrówek ludów.
















