Konserwacja książek cz. 10
Przedmiotem prac konserwatorskich w 2007 roku był klocek introligatorski składający się z trzech starych druków. Autorką prac konserwatorskich i restauratorskich jest Pani dr Dorota Jutrzenka-Supryn z Torunia. Druki wydane zostały w XVIII w. w Braniewie przez Towarzystwo Jezusowe.
Jezuici do Braniewa trafili w 1565 r. dzięki staraniom kardynała Stanisława Hozjusza (1504-1579). Zorganizowali tu swoje kolegium, a przy nim gimnazjum, seminarium diecezjalne oraz seminarium papieskie. Pod koniec XVII w. przejęli funkcjonującą w mieście drukarnię, która do tego czasu prowadzona była przez rzemieślników prywatnych.
Poddane konserwacji druki wydane zostały w 1766 i 1787 r. w braniewskiej drukarni. Pierwszy z nich jest podręcznikiem gramatyki łacińskiej autorstwa portugalskiego jezuity i językoznawcy Emanuela Alvareza (1526-1583). Drugie dzieło to kanony prawd wiary ułożone systemem pytań i odpowiedzi. Ich autorem jest Piotr Kanizjusz (1521–1597) – święty Kościoła katolickiego, jezuicki teolog i kaznodzieja, doktor Kościoła oraz jedna z kluczowych postaci kontrreformacji. Trzecie wydawnictwo to podręcznik łaciny. Jej domniemanym autorem jest Andreas Joachimus.
Adligat przed konserwacją był w znacznym stopniu zniszczony. Skóra, w którą oprawiono blok, była krucha oraz rozdarta. Uległa skurczowi i deformacji. Drewniane części okładziny nosiły ślady działalności owadów. Na grzbiecie, w kilku miejscach, widoczne były lniane nici, którymi wszywano wysuwające się poza blok karty. Wszystkie karty bloku były zabrudzone. Na ok. 80% kartach występowały zacieki. Widoczne tam były ubytki w dolnych narożnikach. Wskazywało to na silne zawilgocenie egzemplarza w przeszłości. Najbardziej zniszczona była karta tytułowa pierwszego druku. Uszkodzenia te próbowano naprawić taśmą syntetyczną, co doprowadziło do destrukcji papieru czerpanego.
Przeprowadzone zabiegi konserwatorskie przywróciły walory estetyczne i wartość użytkową egzemplarza. Zabezpieczyły wolumin przed dalszym postępującym niszczeniem.
Jezuici do Braniewa trafili w 1565 r. dzięki staraniom kardynała Stanisława Hozjusza (1504-1579). Zorganizowali tu swoje kolegium, a przy nim gimnazjum, seminarium diecezjalne oraz seminarium papieskie. Pod koniec XVII w. przejęli funkcjonującą w mieście drukarnię, która do tego czasu prowadzona była przez rzemieślników prywatnych.
Poddane konserwacji druki wydane zostały w 1766 i 1787 r. w braniewskiej drukarni. Pierwszy z nich jest podręcznikiem gramatyki łacińskiej autorstwa portugalskiego jezuity i językoznawcy Emanuela Alvareza (1526-1583). Drugie dzieło to kanony prawd wiary ułożone systemem pytań i odpowiedzi. Ich autorem jest Piotr Kanizjusz (1521–1597) – święty Kościoła katolickiego, jezuicki teolog i kaznodzieja, doktor Kościoła oraz jedna z kluczowych postaci kontrreformacji. Trzecie wydawnictwo to podręcznik łaciny. Jej domniemanym autorem jest Andreas Joachimus.
Adligat przed konserwacją był w znacznym stopniu zniszczony. Skóra, w którą oprawiono blok, była krucha oraz rozdarta. Uległa skurczowi i deformacji. Drewniane części okładziny nosiły ślady działalności owadów. Na grzbiecie, w kilku miejscach, widoczne były lniane nici, którymi wszywano wysuwające się poza blok karty. Wszystkie karty bloku były zabrudzone. Na ok. 80% kartach występowały zacieki. Widoczne tam były ubytki w dolnych narożnikach. Wskazywało to na silne zawilgocenie egzemplarza w przeszłości. Najbardziej zniszczona była karta tytułowa pierwszego druku. Uszkodzenia te próbowano naprawić taśmą syntetyczną, co doprowadziło do destrukcji papieru czerpanego.
Przeprowadzone zabiegi konserwatorskie przywróciły walory estetyczne i wartość użytkową egzemplarza. Zabezpieczyły wolumin przed dalszym postępującym niszczeniem.
