Zabytek to ponad 100-letnie karty zielnikowe niemieckiego botanika dra. Hansa Steffena, które trafiły do Muzeum Mazurskiego (obecnie Muzeum Warmii i Mazur) w Olsztynie w 1945 r.
Przed wojną wchodziły w skład zbiorów Heimatmuseum (Muzeum Regionalnego) w Olsztynie i wraz z nieliczną kolekcją zwierząt i okazów geologicznych dały początek zbiorom przyrodniczym utworzonego w 1956 roku Działu Przyrody. Obecnie jest to oddział MWiM - Muzeum Przyrody w Olsztynie.
Zielnik Steffena składa się z 446 arkuszy. Okazy zostały zebrane w latach 1915-1928 głównie z terenu Prus Wschodnich, częściowo z Prus Książęcych i Prus Górnych. Zbiory zielnikowe reprezentują 310 gatunków roślin nasiennych oraz 14 gatunków paproci. Zielnik dra. Hansa Steffena jest cennym źródłem informacji o florze województwa warmińsko-mazurskiego oraz doskonałym materiałem do badań naukowych.
Arnika górska (Arnica montana L.) – bylina z rodziny złożonych, występująca na górskich łąkach Europu Środkowej, Azji i Ameryki Północnej. Można ją spotkać na Litwie i Białorusi. W Polsce rośnie dość rzadko, występuje w Sudetach, Karpatach oraz Suwalszczyźnie, Pojezierzu Mazurskim i w Puszczy Białowieskiej, na łąkach i brzegach lasów.
Arnika wytwarza krótkie wielogłowe kłącze, z rozetą przyziemnych liści. Łodyga ma do 60 cm wysokości. Kwiaty mają kolor złocistożółty i zebrane są w 3 koszyczki, z których jeden jest szczytowy, a pozostałe wyrastają z kątów górnych liści. Roślina jest pod ścisłą ochroną uprawianą do celów leczniczych.
Roślina działa korzystnie na układ krążenia, podnosi ciśnienie krwi i usprawnia jej przepływ przez naczynie wieńcowe. Ma również działanie przeciwzapalne i przeciwobrzękowe, dlatego stosuje się ją na obrzęki i stłuczenia.
Arnika górska nazywana jest również kupalnikiem, co nawiązuje do nocy świętojańskiej nazywanej nocą kupały. Zbierano wtedy rośliny o kwiatach żółtych i białych o kształcie promienistego koła, które nazywano główkami świętego Jana. Wróżono z nich poprzez obrywanie płatków, zatykano za drzwi i okna, by chronić się przed czarownicami.
Zielnik Steffena składa się z 446 arkuszy. Okazy zostały zebrane w latach 1915-1928 głównie z terenu Prus Wschodnich, częściowo z Prus Książęcych i Prus Górnych. Zbiory zielnikowe reprezentują 310 gatunków roślin nasiennych oraz 14 gatunków paproci. Zielnik dra. Hansa Steffena jest cennym źródłem informacji o florze województwa warmińsko-mazurskiego oraz doskonałym materiałem do badań naukowych.
Arnika górska (Arnica montana L.) – bylina z rodziny złożonych, występująca na górskich łąkach Europu Środkowej, Azji i Ameryki Północnej. Można ją spotkać na Litwie i Białorusi. W Polsce rośnie dość rzadko, występuje w Sudetach, Karpatach oraz Suwalszczyźnie, Pojezierzu Mazurskim i w Puszczy Białowieskiej, na łąkach i brzegach lasów.
Arnika wytwarza krótkie wielogłowe kłącze, z rozetą przyziemnych liści. Łodyga ma do 60 cm wysokości. Kwiaty mają kolor złocistożółty i zebrane są w 3 koszyczki, z których jeden jest szczytowy, a pozostałe wyrastają z kątów górnych liści. Roślina jest pod ścisłą ochroną uprawianą do celów leczniczych.
Roślina działa korzystnie na układ krążenia, podnosi ciśnienie krwi i usprawnia jej przepływ przez naczynie wieńcowe. Ma również działanie przeciwzapalne i przeciwobrzękowe, dlatego stosuje się ją na obrzęki i stłuczenia.
Arnika górska nazywana jest również kupalnikiem, co nawiązuje do nocy świętojańskiej nazywanej nocą kupały. Zbierano wtedy rośliny o kwiatach żółtych i białych o kształcie promienistego koła, które nazywano główkami świętego Jana. Wróżono z nich poprzez obrywanie płatków, zatykano za drzwi i okna, by chronić się przed czarownicami.
