#muzeumwgazecie
Zatorzańska surowość
#muzeumwgazecie
Innym modernistycznym budynkiem na Zatorzu, będącym świadectwem obowiązujących w latach międzywojennych trendów, jest współczesny gmach Zespołu Szkół Samochodowych im. Adolfa Bocheńskiego. Patron to żołnierz polskich Sił Zbrojnych w czasie II Wojny Światowej i publicysta polityczny.
Budynek, od samego początku projektowano z myślą o stworzeniu szkoły zawodowej. Zanim podjęto decyzję o budowie, uczniowie pragnący zdobyć konkretny fach, spotykali się z kadrą nauczycielską w starym ratuszu. W 1928 roku sporządzono projekt nowej szkoły. Optymistyczne prognozy nie sprostały warunkom rzeczywistości. Placówkę zamiast po dwóch latach oddano do użytku dopiero po pięciu. Wreszcie, w 1933 roku zabrzmiał pierwszy dzwonek w szkole określanej jako „handlową i gospodarstwa domowego”.
Warto było czekać, bowiem już na pierwszy rzut oka wiemy, że mamy do czynienia z solidną, niemal „wieczną” budowlą. Zgodnie z modernistycznym credo architektury, iż „ornament jest zbrodnią”, zrezygnowano z efektownych elementów dekoracyjnych.
Surowość budynku podkreśla zwarta, potężna bryła oraz elewacja z wiśniowej, ciemnej cegły licowej. Niezmąconą symetrię podkreślają rytmicznie rozstawione okna, okolone betonowymi opaskami okiennymi, będącymi „odstępstwem” od ceglanej reguły. Ciekawe rozwiązanie architektoniczne, zastosowano od strony boiska, zaopatrując budynek w dwa ryzality, czyli wysunięte części budynku z tzw. oknami termometrowymi, ciągnącymi się nieprzerwanie na wysokości pięter. Budynek cechują prostota i funkcjonalność, szczególnie istotne przy obiekcie tego typu. W jedną całość zespolono nowoczesność z surowym, architektonicznym duchem Prus Wschodnich.
Fotografie z okresu międzywojennego pochodzą z Archiwum Muzeum Warmii i Mazur. Podobnie jak w wypadku szkoły im. Horsta Wessela, dokumentację wykonano przy pomocy ciężkich, szklanych płyt o wymiarach 13 x 18 cm. Płytę, na której znajdował się negatyw, naświetlano i wykonywano z niej pozytywowe odbitki w formie papierowej.
#muzeumwgazecie
Innym modernistycznym budynkiem na Zatorzu, będącym świadectwem obowiązujących w latach międzywojennych trendów, jest współczesny gmach Zespołu Szkół Samochodowych im. Adolfa Bocheńskiego. Patron to żołnierz polskich Sił Zbrojnych w czasie II Wojny Światowej i publicysta polityczny.
Budynek, od samego początku projektowano z myślą o stworzeniu szkoły zawodowej. Zanim podjęto decyzję o budowie, uczniowie pragnący zdobyć konkretny fach, spotykali się z kadrą nauczycielską w starym ratuszu. W 1928 roku sporządzono projekt nowej szkoły. Optymistyczne prognozy nie sprostały warunkom rzeczywistości. Placówkę zamiast po dwóch latach oddano do użytku dopiero po pięciu. Wreszcie, w 1933 roku zabrzmiał pierwszy dzwonek w szkole określanej jako „handlową i gospodarstwa domowego”.
Warto było czekać, bowiem już na pierwszy rzut oka wiemy, że mamy do czynienia z solidną, niemal „wieczną” budowlą. Zgodnie z modernistycznym credo architektury, iż „ornament jest zbrodnią”, zrezygnowano z efektownych elementów dekoracyjnych.
Surowość budynku podkreśla zwarta, potężna bryła oraz elewacja z wiśniowej, ciemnej cegły licowej. Niezmąconą symetrię podkreślają rytmicznie rozstawione okna, okolone betonowymi opaskami okiennymi, będącymi „odstępstwem” od ceglanej reguły. Ciekawe rozwiązanie architektoniczne, zastosowano od strony boiska, zaopatrując budynek w dwa ryzality, czyli wysunięte części budynku z tzw. oknami termometrowymi, ciągnącymi się nieprzerwanie na wysokości pięter. Budynek cechują prostota i funkcjonalność, szczególnie istotne przy obiekcie tego typu. W jedną całość zespolono nowoczesność z surowym, architektonicznym duchem Prus Wschodnich.
Fotografie z okresu międzywojennego pochodzą z Archiwum Muzeum Warmii i Mazur. Podobnie jak w wypadku szkoły im. Horsta Wessela, dokumentację wykonano przy pomocy ciężkich, szklanych płyt o wymiarach 13 x 18 cm. Płytę, na której znajdował się negatyw, naświetlano i wykonywano z niej pozytywowe odbitki w formie papierowej.
