Rzeźba pełna, wolnostojąca przedstawia mężczyznę w średnim wieku, stojącego boso na niewielkim postumencie. Święty ubrany jest w długą ciemną szatę, z długim rękawem. Na plecy i przez lewe ramie ma przewieszony czerwony płaszcz. Na głowie ma czapkę z futrzanym brzegiem spod której opadają na kark ciemne kręcone włosy. Spokojną twarz ozdabiają wąsy i broda również w ciemnym kolorze. Prawą rękę święty wysuwa do przodu jakby chciał coś chwycić, lewą swobodnie trzyma wzdłuż ciała. Badania wykazały, że figurę wykonano z drewna sosnowego. Bardzo ciekawy typ ikonograficzny przedstawia rzeźba św. Józef (E-3461 OMO). Jest to niewielka figura wynosząca 47 cm wysokości, przedstawiająca Świętego ubranego w długą szatę i chustę przewieszoną przez ramię. Na głowie ma czapkę w kształcie biretu z futrzanym otokiem. Przypuszczalnie mógł być ona częścią wielopostaciowej sceny związanej z Bożym Narodzeniem. W inwentarzu muzealnym znajdziemy adnotację, iż figura ta stanowi zestaw wraz z rzeźbą (E-86 OMO) przedstawiającą Matkę Bożą karmiącą Dzieciątko Jezus, siedzącą na osiołku. Te dwie rzeźby razem stanowią przedstawienie Ucieczka do Egiptu. Na uwagę zasługuje fakt, że w zbiorach etnograficznych Muzeum jest jeszcze jedna rzeźba przedstawiająca Madonnę na osiołku (E-3936 OMO). Podobieństwo stylistyczne, wymiary skłaniają nas obecnie do uznania, iż rzeźba św. Józefa pasuje do figury Madonny na osiołku o numerze E-3936 OMO. Nadal prowadzone są badania, aby należycie określić ten zespół. Motyw ikonograficzny, który został tutaj omówiony jest bardzo znany na Warmii. A inspiracją dla tego typu przedstawienia był najprawdopodobniej miedzioryt Tomasza Tretera umieszczony w „Symbolice Vitae Christi” (Braniewo, 1612).
