Rzeźba pełnoplastyczna przedstawia mężczyznę w habicie, z dzieckiem na lewym ręku. Kaptur ciemno brązowego habitu jest lekko zsunięty do tyłu, odsłania ostrzyżoną na krótko głowę. Do sznura, którym jest przewiązany w pasie święty, po prawej stronie przyczepiony jest różaniec, wzdłuż lewej nogi wiszą końcówki spiralnie zwiniętego sznura. Lewą ręką mężczyzna podtrzymuje siedzące prosto dzieciątko, prawa ręka opuszczona wzdłuż ciała. Rzeźba jest bardzo zniszczona, twarz świętego jest lekko zdeformowana, natomiast dziecko jest kadłubkiem bez rąk, z prawie płaskim miejscem po twarzy i zarysowanymi nóżkami. Popularnym świętym na Warmii był również św. Antoni. Do konserwacji została wytypowana figura (E-898 OMO) pochodząca ze wsi Stare Włóki (powiat olsztyński, gmina Barczewo). Przedstawienie ikonograficzne jest bardzo charakterystyczne dla terenu Warmii. Za początek kultu św. Antoniego na Warmii uznaje się dobudowanie do kościoła klasztornego pw. św. Andrzeja Apostola w Barczewie kaplicy pod wezwaniem tegoż Świętego przez biskupa warmińskiego Andrzeja Batorego. Co roku na pielgrzymki do kaplicy przybywali mieszkańcy niemal z całej Warmii. Miejsce to znane było także z największych, (poza odpustami pielgrzymkowymi do Gietrzwałdu i Świętej Lipki) odpustów na św. Antoniego. Każdego roku, 13 czerwca, liczne łosiery, czyli pielgrzymki, spieszyły do Barczewa, aby wyjednać u św. Antoniego pomoc w sprawach życiowych.
