Prof. dr hab.Jan Kotwica, Przenikanie się nauk.
......Chciałbym raczej obronić tezę, że: człowiek zachowuje się racjonalnie mając większe zapotrzebowanie na sztukę wyrażającą świat przeżyć, niż na świat konkretów i na prawdy naukowe. Gdyż, jak zauważa R. Kapuściński, „istnieje płaszczyzna, na której człowiek współczesny mógłby się porozumieć z człowiekiem sprzed 2 tys. lat. Są to emocje. Miłość, nienawiść, strach – wszyscy przeżywamy i przeżywaliśmy to tak samo. Dlatego możnawspółcześnie czytać »Iliadę« i Herodota”.Wszak potrzeba wyrażania swoich emocji, swoich stanów ducha jest bardziej pierwotna. Jest bardziej archetypiczna niż nauka. Sztuka jest bowiem wyrazem naszego świata emocji, odczuć, tęsknot, nienazwań, poczucia piękna lub brzydoty. Tak, sztuka, albo szerzej kultura jest bardziej pierwotną formą autoekspresji. Ponadto pamiętać należy, że świat emocji jest filogenetycznie zlokalizowany w znacznie starszych pokładach mózgowia, w tzw. międzymózgowiu, nad którym dopiero później wytworzyła się kora mózgowa jaką my posiadamy. A więc też zdolność racjonalnego myślenia i zachowania pojawiła się później. Jest to zatem właściwość filogenetycznie młodsza. To dlatego zanim człowiek odkrył prawo grawitacji i nazwał je, wcześniej wykonał malowidła naskalne w grotach Lascoux (15.000-13.500 p.n.e.) czy w pieczarach Altamiry (13.500-11.000 p.n.e.).Malowidła te powstawały wiele lat wcześniej zanim odkryto np. prawo powszechnego ciążenia i nazwano je. I na wiele lat wcześniej zanim Francis Bacon i David Hume stworzyli podstawy formułowania zasad prawdy naukowej.....
.......Może więc ciała pokonanych zwierząt na malowidłach naskalnych wyrażały tęsknotę za sytością i dawały poczucie najedzenia; pokonania głodu. Konające zwierzęta były symbolem dostatku pożywienia. Bo najpewniej ówczesny człowiek żył w stanie permanentnego niedożywienia. Może nawet głodu. A głód w hierarchii pierwotnych motywów Abrahama Masłowa sytuuje się na drugim miejscu; po potrzebie zaspokojenia snu. Głód jest bowiem aproksymacją śmieci. Jest zapowiedzią śmierci.. Nie najem się, to umrę. Dlatego głód jest w stanie wywoływać najbardziej egoistyczne zachowania......... Jednakże dopuścić trzeba także możliwość, że malowidła te były formą artystycznej ekspresji naszego praprzodka. Że miał on już takie potrzeby. Zatem malowidła naskalne były próbą wyrażenia tego, czego nie dało się nazwać słowem.....
Prof. dr hab.Jan Kotwica ukończył szkołę średnią w Słupsku w 1968 roku, dyplom magistra uzyskał w 1973, doktorat obronił w 1979 na Wydziale Zootechnicznym Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. Stopień dr hab. uzyskał na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej AR-T w Olsztynie w 1989, tytuł profesora nauk weterynaryjnych otrzymał w 1993. W latach 2000-2001 odbył Studia Podyplomowe z filozofii i etyki. Od 1973 do 1988 pracował w Instytucie Fizjologii Zwierząt AR-T, a od 1988 do chwili obecnej w Instytucie Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie, którego był vicedyrektorem (1996-1999), a obecnie jest kierownikiem Zakładu. Ponadto w roku 1979 uzyskał stypendium Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej w Wiedniu, latach 1980-1981 odbył staż podoktorski na Stanowym Uniwersytecie Północnej Dakoty w USA, zaś od 1985 do 1987 był stypendystą Fundacji Aleksandra von Humboldta na Uniwersytecie w Monachium. Odbył także liczne, krótkotrwałe staże naukowe oraz wygłaszał wykłady na zaproszenie w wielu krajach Europy oraz USA i Japonii.Zainteresowania naukowe prof. J. Kotwicy dotyczą regulacji procesów rozrodu samic zwierząt gospodarskich na poziomie centralnych, narządowych, komórkowych i genowych regulacji oraz wpływu skażeń środowiskowych na procesy rozrodu. Z tego zakresu opublikował ponad 270 prac, z czego 120 stanowią oryginalne publikacje naukowe, głównie w czasopismach anglojęzycznych. Również w zakresie tych kompetencji prof. J. Kotwica był wielokrotnie członkiem specjalistycznego zespołu Komitetu Badań Naukowych do oceny projektów badawczych, recenzentem Centralnej Komisji ds Stopni i Tytułu Naukowego, a także recenzentem wniosków na stanowisko profesora na prośbę uniwersytetów amerykańskich i europejskich. Od wielu lat jest członkiem Kolegiów Redakcyjnych Domestic of Animal Endocrinology, The Veterinary Journal, Reproductive Biology i stałym recenzentem Theriogenology oraz wielu innych renomowanych w świecie czasopism naukowych. Jest członkiem Rady Naukowej Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach od 2002 roku, a od 1998 profesorem Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Banat w Timisoarze (Rumunia). Prof. Jan Kotwica był sekretarzem, vice prezesem, obecnie jest prezesem Olsztyńskiego Forum Naukowego.Wyróżniony nagrodami MNSzWiT, Wydziału V PAN, Departamentu Rolnictwa USA oraz polskich towarzystw naukowych. Posiada dwa odznaczenia: Honorową Odznakę Polskiego Związku Judo oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Słowo o prof. dr hab. Janie Kotwicy - prof. dr hab. Tadeusz Krzymowski.
25 kwietnia 2006 r.
Sale Kopernikowskie zamku olsztyńskiego.
.......Może więc ciała pokonanych zwierząt na malowidłach naskalnych wyrażały tęsknotę za sytością i dawały poczucie najedzenia; pokonania głodu. Konające zwierzęta były symbolem dostatku pożywienia. Bo najpewniej ówczesny człowiek żył w stanie permanentnego niedożywienia. Może nawet głodu. A głód w hierarchii pierwotnych motywów Abrahama Masłowa sytuuje się na drugim miejscu; po potrzebie zaspokojenia snu. Głód jest bowiem aproksymacją śmieci. Jest zapowiedzią śmierci.. Nie najem się, to umrę. Dlatego głód jest w stanie wywoływać najbardziej egoistyczne zachowania......... Jednakże dopuścić trzeba także możliwość, że malowidła te były formą artystycznej ekspresji naszego praprzodka. Że miał on już takie potrzeby. Zatem malowidła naskalne były próbą wyrażenia tego, czego nie dało się nazwać słowem.....
Prof. dr hab.Jan Kotwica ukończył szkołę średnią w Słupsku w 1968 roku, dyplom magistra uzyskał w 1973, doktorat obronił w 1979 na Wydziale Zootechnicznym Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. Stopień dr hab. uzyskał na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej AR-T w Olsztynie w 1989, tytuł profesora nauk weterynaryjnych otrzymał w 1993. W latach 2000-2001 odbył Studia Podyplomowe z filozofii i etyki. Od 1973 do 1988 pracował w Instytucie Fizjologii Zwierząt AR-T, a od 1988 do chwili obecnej w Instytucie Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie, którego był vicedyrektorem (1996-1999), a obecnie jest kierownikiem Zakładu. Ponadto w roku 1979 uzyskał stypendium Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej w Wiedniu, latach 1980-1981 odbył staż podoktorski na Stanowym Uniwersytecie Północnej Dakoty w USA, zaś od 1985 do 1987 był stypendystą Fundacji Aleksandra von Humboldta na Uniwersytecie w Monachium. Odbył także liczne, krótkotrwałe staże naukowe oraz wygłaszał wykłady na zaproszenie w wielu krajach Europy oraz USA i Japonii.Zainteresowania naukowe prof. J. Kotwicy dotyczą regulacji procesów rozrodu samic zwierząt gospodarskich na poziomie centralnych, narządowych, komórkowych i genowych regulacji oraz wpływu skażeń środowiskowych na procesy rozrodu. Z tego zakresu opublikował ponad 270 prac, z czego 120 stanowią oryginalne publikacje naukowe, głównie w czasopismach anglojęzycznych. Również w zakresie tych kompetencji prof. J. Kotwica był wielokrotnie członkiem specjalistycznego zespołu Komitetu Badań Naukowych do oceny projektów badawczych, recenzentem Centralnej Komisji ds Stopni i Tytułu Naukowego, a także recenzentem wniosków na stanowisko profesora na prośbę uniwersytetów amerykańskich i europejskich. Od wielu lat jest członkiem Kolegiów Redakcyjnych Domestic of Animal Endocrinology, The Veterinary Journal, Reproductive Biology i stałym recenzentem Theriogenology oraz wielu innych renomowanych w świecie czasopism naukowych. Jest członkiem Rady Naukowej Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach od 2002 roku, a od 1998 profesorem Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Banat w Timisoarze (Rumunia). Prof. Jan Kotwica był sekretarzem, vice prezesem, obecnie jest prezesem Olsztyńskiego Forum Naukowego.Wyróżniony nagrodami MNSzWiT, Wydziału V PAN, Departamentu Rolnictwa USA oraz polskich towarzystw naukowych. Posiada dwa odznaczenia: Honorową Odznakę Polskiego Związku Judo oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Słowo o prof. dr hab. Janie Kotwicy - prof. dr hab. Tadeusz Krzymowski.
25 kwietnia 2006 r.
Sale Kopernikowskie zamku olsztyńskiego.
