Rok 2002
[b]Prof.zw.dr hab.Tadeusz Krzymowski
[/b]
„Człowiek a zwierzęta– refleksje fizjologa”
16 kwietnia 2002 r.
Sale Kopernikowskie
zamku olsztyńskiego
Wykład dotyczyć będzie wzajemnych relacji między człowiekiem i zwierzęciem, uwzględniającym podstawy życia, regulacje, bliskość i odrębność oraz możliwości i ograniczenia umysłu.
Profesor Tadeusz Krzymowski od połowy lat pięćdziesiątych jest związany z naukowym środowiskiem Olsztyna. Wiele lat był prorektorem oraz rektorem Akademii Rolniczo-Technicznej, współzałożycielem i wieloletnim dyrektorem Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk – pierwszej placówki PAN w Olsztynie. Od ponad ćwierć wieku Profesor jest członkiem Polskiej Akademii Nauk. Doktor honoris causa AR-T w Olsztynie od 1993 roku, a od ubiegłego Honorowy Obywatel Olsztyna. Twórca i wieloletni prezes Olsztyńskiego Forum Naukowego, stowarzyszenia integrującego środowisko naukowe Olsztyna. Niestrudzony organizator nauki i życia naukowego, zarówno w Olsztynie jak i w skali ogólnopolskiej.Twórca znanej w świecie szkoły naukowej dotyczącej biologii rozrodu zwierząt domowych.
[b]Prof. dr hab. inż.Stanisław Oszczak
[/b]
Najnowsze Satelitarne Systemy Pozycjonowania i Nawigacji.
7 maja 2002 r.,
Sale Kopernikowskie
zamku olsztyńskiego
Wykład będzie połączony z praktycznym pokazem nawigacji i monitorowania samochodu przy użyciu satelitarnej techniki GPS.
Prof. dr hab. inż.Stanisław Oszczak ukończył studia na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. Doktorat z astronomii uzyskał na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, a tytuł doktora habilitowanego w zakresie geodezji satelitarnej nadała mu Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych uzyskał w roku 1996. Po studiach rozpoczął pracę w Powiatowym Biurze Geodezji w Ostrołęce, a następnie w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie kierował Stacją Obserwacji Sztucznych Satelitów Ziemi w Obserwatorium w Borowcu k/Poznania. Po doktoracie, w roku 1969, przeniósł się do Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, do zespołu naukowego geodezji satelitarnej. Był współinicjatorem budowy, organizatorem i pierwszym dyrektorem Planetarium Lotów Kosmicznych w Olsztynie (1972 – 1981), a następnie Obserwatorium Satelitarnego w Lamkówku k/Barczewa (1978 – 1999) oraz Obserwatorium Astronomicznego w Olsztynie (1979 – 1981). W roku akademickim 1978/79 odbył roczny staż naukowy w Smithsonian Astrophysical Observatory, Harvard – Smithsonian Computer Center w Cambridge, Ma., USA. Zajmował się tam problemami nawigacji kosmicznej obiektów oraz opracowaniem programów obliczeniowych dla analizy eksperymentu APOLLO-SOJUZ.W latach 1981 – 1985 prowadził wykłady w Baghdad University, College of Engineering, Department of Surveying w Iraku.Po powrocie do kraju objął funkcję kierownika Obserwatorium Satelitarnego w Lamkówku. W latach 1989 – 1991 pełnił funkcję Prodziekana Wydziału Geodezji, a następnie członka Senatu Akademickiego ART (1991 – 1993). Obecnie jest członkiem Senatu Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie oraz członkiem Rady Naukowej Centrum Badań Kosmicznych PAN w Warszawie. Od roku 1993 dyrektor Instytutu Geodezji i Fotogrametrii, a następnie dyrektor Instytutu Geodezji (1995 – 1999). Prof. Stanisław Oszczak od 2000 roku jest profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Geodezji Satelitarnej i Nawigacji UWM w Olsztynie. Pełni funkcję przewodniczącego grupy roboczej „Satelitarne Systemy Nawigacji” w ramach Inicjatywy Środkowo-Europejskiej oraz przewodniczy Komisji Geodezji Satelitarnej Komitetu Badań Kosmicznych i Satelitarnych PAN. Jest członkiem Komitetu Geodezji PAN. Wchodzi w skład Zespołów Redakcyjnych czasopism naukowych „Annual of Navigation” oraz „Artificial Satellites”. Członek Królewskiego Instytutu Nawigacji w Londynie oraz Amerykańskiego Instytutu Nawigacji. Aktywny członek Międzynarodowej Asocjacji Geodezji oraz COSPAR. Autor około 300 opracowań, w tym około 160 artykułów naukowych. Prof. Stanisław Oszczak był zapraszany przez zagraniczne uczelnie do wygłaszania wykładów m.in. w Uniwersytecie w Bochum, w Niemczech, w Uniwersytecie New Brunswick w Kanadzie oraz w Uniwersytecie w Trieście, we Włoszech.
[b]Prof. dr hab.Andrzej Staniszewski
[/b]Moja droga do Uniwersytetu w Olsztynie.
Dziennik polonisty(1982-1999)
22 października2002 r.,
Sale Kopernikowskie
zamku olsztyńskiego
Prof. dr hab.Andrzej Staniszewski – absolwent filologii polskiej UMK w Toruniu - jest dziekanem Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Tytuł doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii literatury polskiej i folklorystyki uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim w 1987 roku; tytuł profesorski w 1996. Zajmuje się literaturą współczesną (XX w.), prasoznawstwem, komparatystyką, kulturą ludową XIX i XX wieku, życiem literackim Warmii i Mazur po 1945 roku. Jest autorem 80 prac oryginalnych, książek (m.in.Nasz kochany JanKochanowski, Ojców mowy, ojców wiary, Ziemia serdecznie znajoma), artykułów i opracowań.
Prof. dr hab.Andrzej Staniszewski jest członkiem Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Polskiego Towarzystwa Historycznego, Oddział w Olsztynie, Komisji ds. Folklorystyki PAN (Wydział I Nauk Społecznych). W 1987 roku otrzymał nagrodę im. Zygmunta Glogera.
[b]Prof. dr hab.Mirosław Łuczyński
[/b]
Ewolucyjna biologia rozwoju – zarys nowej dyscypliny wiedzy
26 listopada 2002 r.,
Sale Kopernikowskie
zamku olsztyńskiego
Ewolucja jest procesem historycznym, nie zaprogramowanym i niepowtarzalnym, natomiast rozwój organizmu jest procesem zaprogramowanym, o przewidywalnym przebiegu powtarzanym w każdym cyklu życiowym. Fenotyp (forma) organizmu nie jest prostym skutkiem istnienia genów. Między genami a fenotypem istnieje „czarna skrzynka” procesów rozwoju, które mają zasadnicze znaczenie dla pojawiania się nowych właściwości organizmów, a nierzadko nowych organizmów. Zrozumienie mechanizmów procesów rozwoju oraz ich związków z rozmaitością (istniejących i wymarłych) form istot żywych to zintegrowana nauka o powstawaniu organizmów: ewolucyjna biologia rozwoju. Ten nowy sposób badania dróg ewolucji koncentruje się na maszynerii genetycznej leżącej u podstaw fenotypów embriologicznych, korzystając z osiągnięć paleontologii, biologii molekularnej, biologii rozwoju i genetyki.
Prof. dr hab.Mirosław Łuczyński pracuje jako nauczyciel akademicki na Wydziale Ochrony Wód i Rybactwa Śródlądowego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie od 1982 roku, po uzyskaniu stopnia naukowego doktora. Zatrudniony w Akademii Rolniczo-Technicznej, a później na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie pełnił funkcje kierownika zakładu, kierownika katedry, prodziekana Wydziału Ochrony Wód i Rybactwa Śródlądowego. Był członkiem Senatu uczelni i komisji senackich: ds. Współpracy z Zagranicą, Budżetowej, Nauki. Członek American Fisheries Society, Canadian Genetics Society oraz New York Academy of Sciences, a także komitetów redakcyjnych periodyków naukowych, recenzent projektów badawczych, książek, prac eksperymentalnych, rozpraw doktorskich oraz wniosków o nadanie stopni i tytułu naukowego. Autor prac badawczych z zakresu biologii i fizjologii rozwoju zarodkowego zwierząt, genetyki populacyjnej oraz ekologii ewolucyjnej.
[b]Prof. dr hab.Stefan Smoczyński
[/b]
Żywność – zagrożenia i ryzyko wyboru konsumenta
17 grudnia 2002 r.
Sale Kopernikowskie
zamku olsztyńskiego
Żywność, obok wody i powietrza, stała się nośnikiem substancji chemicznych, które zagrażają zdrowiu człowieka. Źródłem zagrożenia chemicznego za pośrednictwem żywości jest głównie środowisko, ale również mikroorganizmy, procesy technologiczne i kulinarne. Zagrożenie wiąże się także z naturalnymi związkami szkodliwymi występującymi w surowcach roślinnych i zwierzęcych i nowo poznanymi szkodliwymi cząsteczkami białka – prionami. Nie do końca znane są też implikacje zdrowotne związane z żywnością modyfikowaną genetycznie. Wymienione zagrożenia bezpieczeństwa żywności mogą występować jednocześnie, zwiększając narażenie konsumentów. Sytuacja ta wymaga naukowego szacowania ryzyka wystąpienia negatywnych skutków zdrowotnych oraz ryzyka (akceptowanego) wyboru przez konsumenta.
Prof. dr hab. inż.Stefan Smoczyński ukończył studia na Wydziale Mleczarskim Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. Tytuł profesora nauk technicznych uzyskał w roku 1987. W latach 1981- 1990 pełnił funkcję Prodziekana i Dziekana Wydziału Technologii Żywności, a prorektora ds. rozwoju uczelni od 1990 do 1996 roku. Później – do roku 1999– był rektorem Akademii Rolniczo – Technicznej w Olsztynie. Organizator i od 1983 roku kierownik Zakładu Higieny Żywności i Żywienia. Od roku 1998 dyrektor Instytutu Towaroznawstwa i Kształtowania Jakości Żywności Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Jest członkiem Rady Naukowej Instytutu Danona oraz Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badania Żywności PAN. Przez wiele kadencji jest członkiem Komitetu Technologii i Chemii Żywności oraz Komitetu Żywienia Człowieka PAN.
[/b]
„Człowiek a zwierzęta– refleksje fizjologa”
16 kwietnia 2002 r.
Sale Kopernikowskie
zamku olsztyńskiego
Wykład dotyczyć będzie wzajemnych relacji między człowiekiem i zwierzęciem, uwzględniającym podstawy życia, regulacje, bliskość i odrębność oraz możliwości i ograniczenia umysłu.
Profesor Tadeusz Krzymowski od połowy lat pięćdziesiątych jest związany z naukowym środowiskiem Olsztyna. Wiele lat był prorektorem oraz rektorem Akademii Rolniczo-Technicznej, współzałożycielem i wieloletnim dyrektorem Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk – pierwszej placówki PAN w Olsztynie. Od ponad ćwierć wieku Profesor jest członkiem Polskiej Akademii Nauk. Doktor honoris causa AR-T w Olsztynie od 1993 roku, a od ubiegłego Honorowy Obywatel Olsztyna. Twórca i wieloletni prezes Olsztyńskiego Forum Naukowego, stowarzyszenia integrującego środowisko naukowe Olsztyna. Niestrudzony organizator nauki i życia naukowego, zarówno w Olsztynie jak i w skali ogólnopolskiej.Twórca znanej w świecie szkoły naukowej dotyczącej biologii rozrodu zwierząt domowych.
[b]Prof. dr hab. inż.Stanisław Oszczak
[/b]
Najnowsze Satelitarne Systemy Pozycjonowania i Nawigacji.
7 maja 2002 r.,
Sale Kopernikowskie
zamku olsztyńskiego
Wykład będzie połączony z praktycznym pokazem nawigacji i monitorowania samochodu przy użyciu satelitarnej techniki GPS.
Prof. dr hab. inż.Stanisław Oszczak ukończył studia na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. Doktorat z astronomii uzyskał na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, a tytuł doktora habilitowanego w zakresie geodezji satelitarnej nadała mu Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych uzyskał w roku 1996. Po studiach rozpoczął pracę w Powiatowym Biurze Geodezji w Ostrołęce, a następnie w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie kierował Stacją Obserwacji Sztucznych Satelitów Ziemi w Obserwatorium w Borowcu k/Poznania. Po doktoracie, w roku 1969, przeniósł się do Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, do zespołu naukowego geodezji satelitarnej. Był współinicjatorem budowy, organizatorem i pierwszym dyrektorem Planetarium Lotów Kosmicznych w Olsztynie (1972 – 1981), a następnie Obserwatorium Satelitarnego w Lamkówku k/Barczewa (1978 – 1999) oraz Obserwatorium Astronomicznego w Olsztynie (1979 – 1981). W roku akademickim 1978/79 odbył roczny staż naukowy w Smithsonian Astrophysical Observatory, Harvard – Smithsonian Computer Center w Cambridge, Ma., USA. Zajmował się tam problemami nawigacji kosmicznej obiektów oraz opracowaniem programów obliczeniowych dla analizy eksperymentu APOLLO-SOJUZ.W latach 1981 – 1985 prowadził wykłady w Baghdad University, College of Engineering, Department of Surveying w Iraku.Po powrocie do kraju objął funkcję kierownika Obserwatorium Satelitarnego w Lamkówku. W latach 1989 – 1991 pełnił funkcję Prodziekana Wydziału Geodezji, a następnie członka Senatu Akademickiego ART (1991 – 1993). Obecnie jest członkiem Senatu Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie oraz członkiem Rady Naukowej Centrum Badań Kosmicznych PAN w Warszawie. Od roku 1993 dyrektor Instytutu Geodezji i Fotogrametrii, a następnie dyrektor Instytutu Geodezji (1995 – 1999). Prof. Stanisław Oszczak od 2000 roku jest profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Geodezji Satelitarnej i Nawigacji UWM w Olsztynie. Pełni funkcję przewodniczącego grupy roboczej „Satelitarne Systemy Nawigacji” w ramach Inicjatywy Środkowo-Europejskiej oraz przewodniczy Komisji Geodezji Satelitarnej Komitetu Badań Kosmicznych i Satelitarnych PAN. Jest członkiem Komitetu Geodezji PAN. Wchodzi w skład Zespołów Redakcyjnych czasopism naukowych „Annual of Navigation” oraz „Artificial Satellites”. Członek Królewskiego Instytutu Nawigacji w Londynie oraz Amerykańskiego Instytutu Nawigacji. Aktywny członek Międzynarodowej Asocjacji Geodezji oraz COSPAR. Autor około 300 opracowań, w tym około 160 artykułów naukowych. Prof. Stanisław Oszczak był zapraszany przez zagraniczne uczelnie do wygłaszania wykładów m.in. w Uniwersytecie w Bochum, w Niemczech, w Uniwersytecie New Brunswick w Kanadzie oraz w Uniwersytecie w Trieście, we Włoszech.
[b]Prof. dr hab.Andrzej Staniszewski
[/b]Moja droga do Uniwersytetu w Olsztynie.
Dziennik polonisty(1982-1999)
22 października2002 r.,
Sale Kopernikowskie
zamku olsztyńskiego
Prof. dr hab.Andrzej Staniszewski – absolwent filologii polskiej UMK w Toruniu - jest dziekanem Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Tytuł doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii literatury polskiej i folklorystyki uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim w 1987 roku; tytuł profesorski w 1996. Zajmuje się literaturą współczesną (XX w.), prasoznawstwem, komparatystyką, kulturą ludową XIX i XX wieku, życiem literackim Warmii i Mazur po 1945 roku. Jest autorem 80 prac oryginalnych, książek (m.in.Nasz kochany JanKochanowski, Ojców mowy, ojców wiary, Ziemia serdecznie znajoma), artykułów i opracowań.
Prof. dr hab.Andrzej Staniszewski jest członkiem Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Polskiego Towarzystwa Historycznego, Oddział w Olsztynie, Komisji ds. Folklorystyki PAN (Wydział I Nauk Społecznych). W 1987 roku otrzymał nagrodę im. Zygmunta Glogera.
[b]Prof. dr hab.Mirosław Łuczyński
[/b]
Ewolucyjna biologia rozwoju – zarys nowej dyscypliny wiedzy
26 listopada 2002 r.,
Sale Kopernikowskie
zamku olsztyńskiego
Ewolucja jest procesem historycznym, nie zaprogramowanym i niepowtarzalnym, natomiast rozwój organizmu jest procesem zaprogramowanym, o przewidywalnym przebiegu powtarzanym w każdym cyklu życiowym. Fenotyp (forma) organizmu nie jest prostym skutkiem istnienia genów. Między genami a fenotypem istnieje „czarna skrzynka” procesów rozwoju, które mają zasadnicze znaczenie dla pojawiania się nowych właściwości organizmów, a nierzadko nowych organizmów. Zrozumienie mechanizmów procesów rozwoju oraz ich związków z rozmaitością (istniejących i wymarłych) form istot żywych to zintegrowana nauka o powstawaniu organizmów: ewolucyjna biologia rozwoju. Ten nowy sposób badania dróg ewolucji koncentruje się na maszynerii genetycznej leżącej u podstaw fenotypów embriologicznych, korzystając z osiągnięć paleontologii, biologii molekularnej, biologii rozwoju i genetyki.
Prof. dr hab.Mirosław Łuczyński pracuje jako nauczyciel akademicki na Wydziale Ochrony Wód i Rybactwa Śródlądowego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie od 1982 roku, po uzyskaniu stopnia naukowego doktora. Zatrudniony w Akademii Rolniczo-Technicznej, a później na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie pełnił funkcje kierownika zakładu, kierownika katedry, prodziekana Wydziału Ochrony Wód i Rybactwa Śródlądowego. Był członkiem Senatu uczelni i komisji senackich: ds. Współpracy z Zagranicą, Budżetowej, Nauki. Członek American Fisheries Society, Canadian Genetics Society oraz New York Academy of Sciences, a także komitetów redakcyjnych periodyków naukowych, recenzent projektów badawczych, książek, prac eksperymentalnych, rozpraw doktorskich oraz wniosków o nadanie stopni i tytułu naukowego. Autor prac badawczych z zakresu biologii i fizjologii rozwoju zarodkowego zwierząt, genetyki populacyjnej oraz ekologii ewolucyjnej.
[b]Prof. dr hab.Stefan Smoczyński
[/b]
Żywność – zagrożenia i ryzyko wyboru konsumenta
17 grudnia 2002 r.
Sale Kopernikowskie
zamku olsztyńskiego
Żywność, obok wody i powietrza, stała się nośnikiem substancji chemicznych, które zagrażają zdrowiu człowieka. Źródłem zagrożenia chemicznego za pośrednictwem żywości jest głównie środowisko, ale również mikroorganizmy, procesy technologiczne i kulinarne. Zagrożenie wiąże się także z naturalnymi związkami szkodliwymi występującymi w surowcach roślinnych i zwierzęcych i nowo poznanymi szkodliwymi cząsteczkami białka – prionami. Nie do końca znane są też implikacje zdrowotne związane z żywnością modyfikowaną genetycznie. Wymienione zagrożenia bezpieczeństwa żywności mogą występować jednocześnie, zwiększając narażenie konsumentów. Sytuacja ta wymaga naukowego szacowania ryzyka wystąpienia negatywnych skutków zdrowotnych oraz ryzyka (akceptowanego) wyboru przez konsumenta.
Prof. dr hab. inż.Stefan Smoczyński ukończył studia na Wydziale Mleczarskim Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. Tytuł profesora nauk technicznych uzyskał w roku 1987. W latach 1981- 1990 pełnił funkcję Prodziekana i Dziekana Wydziału Technologii Żywności, a prorektora ds. rozwoju uczelni od 1990 do 1996 roku. Później – do roku 1999– był rektorem Akademii Rolniczo – Technicznej w Olsztynie. Organizator i od 1983 roku kierownik Zakładu Higieny Żywności i Żywienia. Od roku 1998 dyrektor Instytutu Towaroznawstwa i Kształtowania Jakości Żywności Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Jest członkiem Rady Naukowej Instytutu Danona oraz Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badania Żywności PAN. Przez wiele kadencji jest członkiem Komitetu Technologii i Chemii Żywności oraz Komitetu Żywienia Człowieka PAN.
