Telegramy kościuszkowskie
W II Rzeczypospolitej kontynuowano tradycje z okresu zaborów. Należał do nich zwyczaj przesyłania życzeń, głównie ślubnych na ozdobnych blankietach korespondencyjnych, zwanych telegramami kościuszkowskimi, lub szerzej patriotycznymi. Drukowano je od 1895 r. w Poznaniu. Początkowo umieszczano na nich wizerunki naczelnika insurekcji 1794 r. Obchody kolejnych rocznic historycznych były pretekstem do wydawania telegramów z portretami innych bohaterów narodowych, władców czy pisarzy, poetów i kompozytorów. Szacuje się, że łącznie do 1939 r. ukazało się około dwustu różnych wzorów, w tym ponad czterdzieści przedstawiających Kościuszkę. Na telegramowych zamieszczano również ilustracje wskazujące na walkę, pamięć, zniewolenie Polski, ale i odzyskanie niepodległości. Przykuty łańcuchami orzeł, który wzbija się na tle wschodzącego słońca, widoczny na prezentowanym dokumencie, to czytelny symbol zrywającej pęta niewoli i odradzającej się Rzeczypospolitej.
