Wystawa ze zbiorów Muzeum Warmii i Mazur
Ludomir Slendziński (1889-1980), Sprzedawczyni dewocjonaliów, 1940, olej, deska.jpg
Szkoła wileńska ma odległą, sięgającą XVIII tradycję i wiąże się z działalnością jednego z najstarszych uniwersytetów Rzeczpospolitej – Szkoły Głównej Wileńskiej.
Wzorując się na europejskiej tradycji akademickiej, twórcy wileńskiej Katedry Malarstwa stworzyli w niej podstawy programu kształcenia artystycznego, zaś Wilno stało się w początkach XIX wieku głównym centrum sztuki. Powstała tu szkoła malarstwa historycznego, uprawiano też inne gatunki — pejzaż, malarstwo rodzajowe i alegoryczne, a zwłaszcza portret.
Tradycje zostały wskrzeszone wraz z utworzeniem Wydziału Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Stefana Batorego, co było zasługą szczególnie o to zabiegającego Ferdynanda Ruszczyca.
Artystyczne środowisko wileńskie okresu międzywojennego związane było z tendencjami klasycyzującymi. Głównym przedstawicielem i ideologiem tego nurtu był Ludomir Ślendziński. Neoklasycyzm wileński podkreślał wyidealizowaną konwencję realizmu wzorującą się na renesansowym i akademickim sposobie obrazowania. Dominowały portrety i sceny zbiorowe. Na wystawie zaprezentowane zostaną dzieła wybitnych przedstawicieli „szkoły wileńskiej” i tego charakterystycznego dla niej nurtu m. in. Kazimierza Kwiatkowskiego, Tymona Niesiołowskiego, Bronisława Jamonta, Michała Rouby.
Muzeum im. J. G. Herdera w Morągu
sobota, 25 sierpnia 2018 r., godz. 20.00
Wzorując się na europejskiej tradycji akademickiej, twórcy wileńskiej Katedry Malarstwa stworzyli w niej podstawy programu kształcenia artystycznego, zaś Wilno stało się w początkach XIX wieku głównym centrum sztuki. Powstała tu szkoła malarstwa historycznego, uprawiano też inne gatunki — pejzaż, malarstwo rodzajowe i alegoryczne, a zwłaszcza portret.
Tradycje zostały wskrzeszone wraz z utworzeniem Wydziału Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Stefana Batorego, co było zasługą szczególnie o to zabiegającego Ferdynanda Ruszczyca.
Artystyczne środowisko wileńskie okresu międzywojennego związane było z tendencjami klasycyzującymi. Głównym przedstawicielem i ideologiem tego nurtu był Ludomir Ślendziński. Neoklasycyzm wileński podkreślał wyidealizowaną konwencję realizmu wzorującą się na renesansowym i akademickim sposobie obrazowania. Dominowały portrety i sceny zbiorowe. Na wystawie zaprezentowane zostaną dzieła wybitnych przedstawicieli „szkoły wileńskiej” i tego charakterystycznego dla niej nurtu m. in. Kazimierza Kwiatkowskiego, Tymona Niesiołowskiego, Bronisława Jamonta, Michała Rouby.
Muzeum im. J. G. Herdera w Morągu
sobota, 25 sierpnia 2018 r., godz. 20.00
