Wspólny cykl Muzeum Warmii i Mazur oraz "Gazety Olsztyńskiej", w którym prezentujemy interesujące zabytki.
W latach 1957-1964 działało Warmińsko-Mazurskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne.
Jego główną siedzibą było miasto Olsztyn, a oddziały powiatowe mieściły się m.in. w Biskupcu, Nidzicy, Ostródzie, Mrągowie, Szczytnie. Pierwszym prezesem został Paweł Sowa. Jak czytamy w Statucie celem działalności Towarzystwa było:
1/ pielęgnowanie i upowszechnianie kultury regionu warmińsko-mazurskiego w powiązaniu z kulturą ogólnopolską,
2/ szerzenie i pielęgnowanie wśród ludności województwa olsztyńskiego poczucia odpowiedzialności za wszechstronny rozwój ziemi warmińsko-mazurskiej i współgospodarowania Krajem,
3/dopomożenie młodzieży warmińsko-mazurskiej szkolnej i poza szkolnej do zdobywania odpowiedniego przygotowania życiowego oraz poznania historii i kultury regionu i związanie jej z kulturą ogólnopolską i państwowością polską.
Niestety, mimo swoich ambitnych planów działalności, Towarzystwo skupiało niewielu członków. W szczytowym okresie tj. w latach 1958-1959 liczyło 412 osób. Liczba ta później wciąż malała. W 1964 r. uległo rozwiązaniu.
Obiekt do zobaczenia w holu Muzeum.
Jego główną siedzibą było miasto Olsztyn, a oddziały powiatowe mieściły się m.in. w Biskupcu, Nidzicy, Ostródzie, Mrągowie, Szczytnie. Pierwszym prezesem został Paweł Sowa. Jak czytamy w Statucie celem działalności Towarzystwa było:
1/ pielęgnowanie i upowszechnianie kultury regionu warmińsko-mazurskiego w powiązaniu z kulturą ogólnopolską,
2/ szerzenie i pielęgnowanie wśród ludności województwa olsztyńskiego poczucia odpowiedzialności za wszechstronny rozwój ziemi warmińsko-mazurskiej i współgospodarowania Krajem,
3/dopomożenie młodzieży warmińsko-mazurskiej szkolnej i poza szkolnej do zdobywania odpowiedniego przygotowania życiowego oraz poznania historii i kultury regionu i związanie jej z kulturą ogólnopolską i państwowością polską.
Niestety, mimo swoich ambitnych planów działalności, Towarzystwo skupiało niewielu członków. W szczytowym okresie tj. w latach 1958-1959 liczyło 412 osób. Liczba ta później wciąż malała. W 1964 r. uległo rozwiązaniu.
Obiekt do zobaczenia w holu Muzeum.
