Wspólny cykl Muzeum Warmii i Mazur oraz "Gazety Olsztyńskiej", w którym prezentujemy interesujące zabytki.
Pieczęć rodowa jako znak własnościowy i rozpoznawczy ma swoją wielowiekową tradycję. Jest jednym z wielu źródeł istotnych w badaniach historyka lub historyka sztuki. W zbiorach Muzeum Warmii i Mazur swoje miejsce znalazła interesująca pod względem formalnym pieczątka herbowa z początku XX w., nabyta przez darczyńcę w Wilnie, mająca poza funkcją użytkową także walory dekoracyjne. Ten ciekawy, wykonany z brązu bibelot w kształcie statuetki był niewątpliwie ozdobą biurka stanowiąc jeden z elementów jego wyposażenia.
Statuetka wysoka na 9 cm., będąca zarazem trzonkiem pieczęci, wyobraża postać kobiety w antycznych szatach. Stempel z rysunkiem herbu umieszczony jest pod spodem okrągłej podstawy. Pod względem formalnym figurka nawiązuje do wyobrażeń kariatyd, słynnych Kor w ateńskim Erechtejonie, niemniej bliższą inspiracją wydają się być podobne przedstawienia postaci tworzących podpory architektoniczne w emporze muzycznej w Luwrze. Postacie te dłuta szesnastowiecznego, manierystycznego rzeźbiarza Jeana Goujona wykazują więcej zbieżności w sposobie przedstawienia sylwetki i ułożenia szat. Motyw Kariatydy był chętnie wykorzystywany w sztuce nowożytnej. Zainteresowanie sztuką Hellady nasiliło się w XIX wieku, kiedy to do British Muzeum trafiły tzw. marmury lorda Elgina wywiezione z ateńskiego Partenonu, wśród których znajdowała się jedna z kariatyd.
Postać wyobrażona jest w lekkim kontrapoście, pozbawiona podobnie jak przedstawienia z Luwru obu ramion na wysokości piersi. Ubrana w tunikę w formie luźno puszczonego chitonu, na wysokości bioder opasana suto udrapowanym, związanym na brzuchu i opadającym kaskadowo płaszczem w formie zsuniętego z ramion himationu. Głowę postaci, z zaczesanymi do tyłu włosami, okrywa welon. Rysunek herbu na tłoku pieczęci wypełnia pole o kształcie koła. Na półkolistej tarczy o ściętych rogach charakterystycznej dla tarcz heraldycznych XIX wieku, godło w postaci hełmu prętowego przeszytego na ukos strzałą. Hełm heraldyczny pozbawiony korony rangowej i labrów. Klejnot nie tożsamy z godłem. Pomiędzy orlimi skrzydłami wyrastającymi z hełmu, luźno zawieszone ramię zbrojne w szablę, skierowane w lewo (widok w odcisku). Po prawej stronie tarczy umieszczony trzymacz w postaci stojącego na wprost rycerza z włócznią, ubranego w kirys, nakolanniki i hełm z pióropuszem. (mk)
